|
Hicretten
sonra Medîne'de Peygamber efendimizin mescidi yapılmış, burada Müslümanlar
cemâ'atle namaz kılıyorlardı. Ancak o günlerde namaz vakitlerini bildirmek,
zahmetli oluyordu. Müslümanlar, Mescid'e toplanır; namaz vaktini beklerlerdi.
Ba'zıları da tam vakti tesbit edemezlerdi.
Sevgili Peygamberimiz, buna bir çâre arıyorlardı. Bir gün arkadaşlarını
topladılar. Meseleyi hep birlikte konuşmaya (istişâreye) başladılar. İlk önce
şu teklif yapıldı:
- Namaz vakitlerinde çan çaldırsak!
Bunun üzerine Peygamber efendimiz buyurdu ki:
- Çan çaldırma âdeti, Hıristiyanlara mahsûstur. Bize yakışmaz.
Sonra, başka bir düşünce ileri sürüldü:
- Boru çaldırsak!
- O da Yahûdîlere âittir. Doğru olmaz.
Ateş yaksak
- Yüksek yerlerde ateş yaksak. Böylece namaz vakitlerini, görerek öğrenmiş
oluruz!
Bu teklife de Allahü teâlânın Resûlü şöyle buyurdu:
- Ateş yakmak, ateşperestlerin, ateşe tapanların işidir. Mecûsîlerin
yaptığını taklîd edemeyiz. Son olarak:
- Namaz vakitlerinde, bir bayrak çekelim, teklifinde bulunuldu.
Peygamber efendimiz, bunu da beğenmediler. Neticede, karar veremeden
dağıldılar. Müslümanlar üzgün olarak evlerine çekildiler.
O toplantıda bulunan Abdullah bin Zeyd, aynı gece bir rü'yâ gördü... Ertesi
gün, sabah namazından sonra, Sevgili Peygamberimize gördüğü rü'yâyı anlattı:
" Yâ Resûlallah! Dün gece rü'yâmda, mübârek bir zât gördüm. Elinde
parlak bir çan vardı. Ona sordum:
- Onu bana satar mısın?
- Çanı ne yapacaksın?
- Müslümanları namaza da'vet edeceğim.
O mübârek zât güldü ve dedi ki:
- Sana ondan daha hayırlı, bir şey öğreteyim mi?
- Öğret!.
O zaman bana, kelimesi kelimesine, Ezân-ı Muhammedî'yi okudu."
Abdullah bin Zeyd hazretlerinin rü'yâlarını anlatmasından sonra, Allahü
teâlânın Resûlü de tebessüm ederek buyurdular ki:
- İnşâallah gördüğün hak rü'yâdır, sâlih rü'yâdır. Şimdi kalk da
öğrendiklerini, Bilâl'e öğret! Ezânı, O okusun. Çünkü sesi, senden daha gür,
daha yüksektir.
Aynı rü'yâyı ben de
gördüm
Bu rü'yâ ve Ezân kelimelerini
işiten Hz. Ömer dedi ki:
- Yâ Resûlallah! Seni hak Peygamber olarak gönderen Allaha yemîn ederim ki,
aynı rü'yâyı ben de gördüm.
Bunun üzerine sevgili Peygamberimiz, ellerini semâya kaldırarak; cenâb-ı
Hakka şükrettiler, hamdettiler.
Bundan sonra Sâhib-ül Ezân diye meşhûr olan Abdullah bin Zeyd, Medîneli
Müslümanların Hazrec koluna mensuptur. Ebû Muhammed el-Medenî adı ile
künyelenmiştir. Akabe bîâtında bulunarak Resûlullaha îmân edip Müslüman
olmakla şereflenmiştir. Bedir muharebesine iştirak etmiş ve diğer bütün
harplere katılarak, büyük kahramanlıklar göstermiştir.
Resûlullah ile beraber Vedâ Haccı'nda bulundu. Bu hac esnasında elinde
bulunan bütün mallarını, hayvanlarını, fakirlere sadaka olarak dağıttı. 644
yılında 64 yaşında iken vefât etti.
Buyurdu ki:
"Dünyada olup da âhiret hayatı yaşıyan insan saâdet içindedir.
Bir insan yaşadığı müddetçe Allahı hatırından çıkarmayıp, O'na hep yalvarırsa
âhirette merhametine sebep olur. Böylece âhiret hayatı yaşamış olur."
|