8- İnsana bir zarar dokunduğu zaman,(23) gönülden katıksızca yönelmiş olarak Rabbine dua eder.(24) Sonra ona kendinden bir nimet verdiği zaman, daha önce O'na dua ettiğini unutur(25) ve O'nun yolundan saptırmak amacıyla(26) Allah'a eşler koşmaya başlar.(27) De ki: "Küfrünle biraz metalanıp-yararlan; çünkü sen, ateşin halkındansın."

AÇIKLAMA

23. Burada "insan" ifadesiyle, Allah'a nankörlük eden kâfirler kastolunmaktadır.
24. Yani, iyi durumlarında diğer ma'budlarına, bir felakete uğradıklarında ise, Allah'a yalvarırlar. Çünkü bu durumda diğer ma'budlarından ümitlerini keserler. Kalblerinin derinliklerinde, aslında diğer ma'budların aciz varlıklar ve gerçek güç sahibinin ise Allah olduğunu bilirler.
25. Yani, o kötü anlar geçtiğinde yine Allah'ı bırakarak, diğer ilâhlarına taparlar.
26. Yani, kendilerinin dalâlette oldukları yetmiyormuş gibi, "Bir musibete uğramıştım, falan zat, filan şeyh, filan keramet sahibi beni o musibetten kurtarmıştı" diyerek başkalarını da teşvik eder ve böylece dalâlette olanların halkasını genişletirler.
27. Yani, tekrar o ilahlarına tapmaya başlayıp, onlar için kurban ve adaklar keserler.